U vrijeme Prvog svjetskog rata škola je slabo radila.
Zgradu su zaposjeli vojnici pa je nastava organizirana u javnim i privatnim kućama. Škola je često prekidala s radom, a jedno je vrijeme čak i zatvorena zbog pojave raznih bolesti. 1919. godine nastava se ponovno izvodi u vlastitoj školskoj zgradi, u restauriranom Kaštelu.

1921./22. uz Osnovnu se školu otvara i Viša pučka škola.

Nastava se održavala u kući Braće Mažuranić. Višu su školu osim učenika iz Novog pohađali i učenici iz općina Novi-Zagon, Bribir i Ledenice-Krmpote.

1924. godine Osnovna i Viša pučka škola ponovno su se odvojile.

Viša pučka škola tada je dobila naziv Građanska škola a polazili su je samo djeca iz Novog i Bribira.

U vrijeme Drugog svjetskog rata zgradu Osnovne i Građanske škole zaposjeli su talijanski i njemački vojnici. Tada je dio arhive i namještaja škole prenesen u tek dovršenu zgradu Domaćinske škole odnosno današnje Osnovne škole “Ivan Mažuranić”. Osnovna škola tada dobiva ime Domaćinska škola, a Građanska škola ime Niža gimnazija. Obje su nastavu održavale u istoj novoizgrađenoj zgradi.

Nakon završetka rata 1946. godine obje su škole spojene u jedinstvenu sedmogodišnju Osnovnu školu.

Nastava se ponovno počela izvoditi u Kaštelu, dok se u zgradi bivše Domaćinske škole otvorila Srednja  poljoprivredna škola.

1952. i 1953. godine sedmogodišnja je škola postala osmogodišnjom i to “A” tipa, dok je u Brezama, Bateru, Ledenicama, Gornjim i Donjim Krmpotama te Klenovici postojala škola “B” tipa. Škola “A” tipa imala je opsežniji program.

1960. godine  novoosnovana Centralna škola dobila novo ime prema istaknutom građaninu Novog Vinodolskog Osnovna škola “Ivan Mažuranić”.